Geitenkaas

Geitenkaas! Mijn leven lang ben ik al zot van geitenkaas. Zachte, jonge en oude, habba habba, meer van dat. Van klassiekeres als Manchego en Chavroux (ideaal aperitief: Bugels met Chavroux) tot lokale verse geitenkaas van de bioboer. Sneetjes op mijn boterham of in zalm gewikkeld en smeuïg half gesmolten in de oven... Zelfs als ik erover schrijf, komt het water me al in de mond.

Ik durf al eens vals spelen en een familiaal zijsprongetje maken naar Pecorino. Enfin, ik denk dat ik mijn punt duidelijk heb gemaakt.

Laatst hoorde ik mijn moeder opbiechten dat, toen ze in blijde verwachting was van mijn broer, ze een moord zou gepleegd hebben voor een pompelmoes. 's Morgens, 's middags, 's avonds en zelfs na het slapen gaan, heeft mijn vader tonnen pompelmoezen geperst of geschild.

“Mama, waaraan dacht je toen je in nog blijdere verwachting was van mij?” Bleek dat toch wel geitenkaas geweest te zijn zeker?

Nu komt de hamvraag: zou dit zo stiekem een beetje de regel zijn? Bel je moeder en laat het me weten! Al hoop ik wel dat ze je niet heeft opgezadeld met een zwak voor appelmoes met mayonaise, salami met choco, draculatanden, foie gras, of red jelly.

En voor diegenen die het zich afvroegen: ja, diezelfde broer eet nu ook heel graag pompelmoes!