Reïncarnatie of na regen komt zonneschijn

Héérlijk, zo’n zacht briesje. Alles glijdt traag onder je voorbij. Soms is alles zo klein als een speldenkopje. Als er een koude wind komt opzetten, duik je met een kriebelend gevoel in je buik omlaag en kan je makkelijker onderscheid maken. Je kan dat rode autootje volgen doorheen het kluwen van straatjes en pleintjes in de stad. Of je kijkt vol spanning hoe het zoveelste vliegtuig zich dwars dóór je broer of nicht wurmt. Een akelijke gedachte, maar mama stelde me al gerust: het doet geen pijn.

Ik ben Kasper, ik ben een wolk. Ik geniet van de warme zon op mijn rug. Die geeft alles kleur. Je zou een moord begaan voor zo’n uitzicht. Opa zegt dat als het regent, alles nog mooier wordt. Dan blinkt de wereld, alle vuil weggespoeld. Na regen komt zonneschijn en dan begint het spelletje opnieuw.

Als ik nu maar niet moet plassen. Als ik het maar kan ophouden. Ik wil niet dat het voorbij is. Dan verdwijn ik en ga ik dood. Ik begin te panikeren als ik merk dat mijn mooie witte kleur valer en grijzer wordt. Hij wordt haast ondraaglijk, mijn dikker wordende buik. Wanhopig probeer ik aan iets leuks te denken. Ik voel de stuwende wind en bedenk dat ik liever zo’n stoere cumulonimbus-donderwolk was. Dat zou hier nogal een feestje zijn, eentje met vuurwerk!

We zijn allemaal lotgenoten. Viktor geeft zich als eerste gewonnen. Voorzichtig vallen de eerste druppels omlaag. Ook Louis voelt nattigheid en niet veel later ben ook ik eraan voor de moeite. Tevergeefs probeer ik krampachtig de natuur tegen te houden. Ik verlies. Vaarwel, wereld!

Wat een buikgevoel, wat een verlichting! Het doet zo’n deugd dat ik het nauwelijks kan beschrijven. Ik voel me zweverig. De wind kietelt door me heen en alles wordt doorzichtig. Opa heeft gelijk, alles schittert.

Net nu je verdrietig denkt: “Het ga je goed, Kasper!”, kan ik je geruststellen met het allermooiste op aarde: verdamping. Of reïncarnatie, zo je wil. Ik word ergens god-weet-waar herboren, in zo’n schattig schapenwolkje. Ik verlang er al naar volgende keer een zomerse sluierwolk te zijn.

En dan nog iets. Als het regent dat het giet, slik dan alsjeblieft je vloek in en denk aan mij. Iedereen moet moeder natuur nu en dan haar ding laten doen...

Dokter Kakkerlak

Er was eens een kakkerlak met schoonheidswaanzin. Dat is iets als grootheidswaanzin, maar dan anders. Schoonheidswaanzin is allemaal goed en wel als je een vlinder, een ijsvogel of een clownvis bent. Dokter Kakkerlak daarentegen, die had het wat minder onder de markt.

Dokter Kakkerlak had een kort maar drukbezet bestaan. Je zal maar voetreflexoloog zijn en de hele familie Duizendpoot in je klantenbestand hebben staan. Dag in, nacht uit, kon hij echter aan niets anders denken dan aan blinkende schildjes en blinkende kopjes. In zijn geheime pillenlaboratorium heeft hij bij nachte – om heel eerlijk te zijn: bij heel wat nachten - het perfécte zalfje voor een perfécte glans ontwikkeld.

Om zijn uitvinding kracht bij te zetten, testte hij ze uit op onwetende patiënten. Bij voorkeur exemplaren met een lichte neiging tot naïviteit. Ter uitbreiding van zijn professionele kernactiviteit, legde hij zich toe op het masseren. Met enkele smeulende wierookstokjes en slaapverwekkende muziek op de achtergrond, ging Dokter Kakkerlak aan de slag. Zo gingen de dagen en weken voorbij: dokter Kakkerlak maar smeren en de patiënten maar blinken. De zalfjesverkoop was in amper twee kwartalen met 117% gestegen.

Wat Dokter Kakkerlak niet wist, was dat zijn geurend zallfje ook een – zoals dat dan heet – neveneffect heeft. Gelukkig voor hem, is het er eentje van goede aard. De zalf maakt het ingewreven harnas van de kakkerlak steviger. Het gesmeer van verschillende families en generaties (reken een week of drie per generatie) kakkerlak, heeft zijn effect niet gemist. Je vroeg het jezelf al jaren af: dáárom dus, gaan de eitjes van mevrouw Kakkerlak níet dood als je erop stapt.