Ongeduld. Alles moet snel gaan. Tijd is geld... Ik weet niet wat het is. Twee decennia geleden was 6 december een vaste, heilige waarde in het hele Sinterklaasgebeuren. De laatste jaren liggen onze chocolademannetjes al op 1 november te blinken in de winkelrekken. Als mama of papa wacht met de aankoop tot in december, is de kans jammerlijk groot dat de kinderen op hun kin moeten kloppen. Als Halloween er niet was, je zou ze over tien jaar in oktober al kunnen kopen. Hetzelfde gebeurt trouwens met de paaseitjes. De vasten is nog niet goed begonnen, of ze liggen al overal naar je te roepen. Er staat zelfs een pot kleine eitjes naast de bancontacteenheid van mijn tandarts.
De blijde intrede is het jaarlijkse hoogtepunt waar we hier allemaal stevig naar uitkijken. Nog grotere schande: dit jaar (en het wordt er alsmaar beter op) voer mijn stoomboot op 12 november Antwerpen binnen. 12 november! Ik schrok mij een mijter toen ik die datum op de planning zag staan. Leren we onze jongste telgjes zó wat geduld is?
We moeten ons productieproces versnellen. Neem me dus niet kwalijk als Greetje wat beteurterd kijkt bij het vinden van een doos Lego Technics naast haar schoentje. Dieter zal ook niet goed weten wat te denken over het prinsessenkleedje en bijhorend toverstafje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten