Drie jaar na deel één, hebben we het gat in de ronde van Vlaanderen gedicht. T.t.z, al bij al spendeerden we waardevolle vakantiedagen – met dank aan de weergoden – zonnig op het zadel.
Op en naast – ja, ook fietspaden worden getroffen door wegenwerken – de fiets en geholpen door een veerboot, verbonden we Gent met Turnhout, Neeritter, Maaseik, Maastricht, Tongeren en Leuven. De tussenliggende gehuchten dragen de gekste namen. U verwacht een opsomming? Hellegat, Overheet, Gooreind, Brommelen, Genoelselderen (mijn persoonlijke favoriet), Heks, Broekom, Kuttekoven, Eikot, ...
Waar men fietst langs Vlaamse wegen, komt men euhm... gevarieerde maar hoogst interessánte slaapgelegenheden tegen: van melkboer Frans tot Camping Casablanca, alwaar zanger Ray-Mondo de Sinatra-klassiekers in een Vlaams jasje stak, van een oude statige dokterswoning tot camping Zon en Heide, alwaar luizige kinderen voor het eerst in hun prille bestaan een tent zagen, waardoor hun schuingezakte stacaravan plots in waarde steeg.
Onderweg kregen we het gezelschap van de Schelde, de Nete, het Albertkanaal, de Maas, de Zuid-Willemsvaart, de overladen boomgaarden in Sint-Truiden en gedurende enkele kilometers van een springkasteeltje (aka Jack Russell Terrier).
Ontbijten en picknicken in het zonnetje, we zullen het missen. De vele wateren en het wispelturige weer deden ons zelfs sporadisch terugdenken aan Ijsland. Neem het van ons aan: een groter compliment kan een reis naar onze normen niet krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten