Een wandeling naar een frituur aan de andere kant van de stad en spontaan voorstellen mij te vergezellen bij het joggen, kon ik nog toeschrijven aan lijn-drang. Maar nu ik mijn vriendin de gestreken hemden één voor één naar boven zie dragen om ze netjes op te bergen in de kast, zal er wel iets meer aan ’t handje zijn. Om meer precies te zijn: er is iets aan ’t voetje. Onlangs deed hier de stappenteller zijn intrede.
Per half uurtje sport, komen er zowaar 4500 stappen bij, dus vanaf nu bezoeken we verre familie vrolijk met de fiets. Hij wordt overal meegedragen, zelfs aan de rand van de pijama broek, om de 27 stappen voor de verplichte dagafsluitende pit-stop, niet verloren te laten gaan. De stappen worden dagelijks even enthousiast als trouw ingevuld op 10000stappen.be om zo een poging te doen zich koningin der collega’s te kronen met het hoogste dagelijks gemiddelde.
Ik pluk er zélf ook de vruchten van, dat kan ik moeilijk ontkennen. Adieu, eenzame zwetende uren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten