Libel vindt haar bril niet en een bril zoeken is geen pretje. Elke full time brildrager zal dit zonder dralen bevestigen. In tegenstelling tot ons, heeft ze het voordeel dat ze er niet op kan gaan zitten zodat hij stuk gaat. Er pleit nóg een element in haar voordeel: ze had zich destijds bij meneer Facet, een stokoude opticien aan de overkant van het water, een knalrode bril laten aansmeren. Dit onverwachte sprankeltje hoop, doet Libel glimlachen. Die kleur zal nu haar nut wel bewijzen. Enthousiast begint ze elk blaadje van haar struik op te tillen. Zuchtend onderzoekt ze elk takje. Helaas zonder resultaat. Zelfs tussen de gevallen blaadjes, wriemelend zwoegende mieren en paddenstoelen – ze zijn veel te vroeg voor de tijd van het jaar – is geen felrode bril te bespeuren.
Ze gaat zitten en laat haar vleugels rusten. Misschien had ze de bril gisteren na het candle light etentje bij haar buurman gelaten. Hij is zo’n goede kok. De geroosterde muggen waren om alle zes je pootjes bij af te likken. Hij woont drie veenstruikjes verderop, maar is het huis uit. Hij had een dagje Hoge Venen gepland met de kinderen. Jammer, het was het ideale excuus geweest om hem op te zoeken.
Ze kan zich voor het hoofd slaan. Haar laatste paar daglenzen – het waren van die gekleurde, heel hip en trendy – had ze gisteren aan bij het snelwandelen. Er zit niets anders op, ze zal zonder bril de struik uit moeten. Met de mascarastift in de aanslag, ziet ze plots haar grote rode ronde bril letterlijk en figuurlijk haar spreekwoordelijke blik vangen in het gerimpelde spiegelbeeld op het water.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten